ช่วงนี้โลกทวิเตอร์ดูจะคึกคักเป็นพิเศษ เหตุก็น่าจะมาจากเจ้าของใหม่ ซึ่งมีวิธีในการมองโลก และการบริหารจัดการอะไรต่างๆเปลี่ยนไปากเจ้าของเดิมแบบเป็นคนละคน ซึ่งมันก็กระทบหมด นอกจากนั้นทางที่เข้ามาก็ไม่ได้มาแบบฟรีๆ แต่เห็นว่าเสียค่าใช้จ่ายไปมากโขอยู่ ซึ่งแน่นอนว่าของซื้อของขาย จ่ายเงินออกไปก็ต้องหาทางเอาต้นทุน เพิ่มกำไรกลับมา
หัวข้อเรื่องเป็นสรุปสั้นๆของสภาพสัปดาห์ที่ผ่านมา (ต้นเดือนมีนา 64) เป็นสัปดาห์ที่แต่ละวันมีการเปลี่ยนแผนทุกวัน ไม่มีวันไหนเลยที่ไ้ด้สะสางงานที่ตั้งใจเอาไว้ และไม่มีวันไหนเลยที่ได้ทำตามกิจวัตรปรกติของวัน ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงบ่นยาวๆและรู้สึกว่ามันเป็นสัปดาห์ที่แย่ แต่เดี๋ยวนี้กลายเป็นว่ารู้สึกเฉยๆ บันทึกนี้ก็คงแค่เล่าให้ฟัง
เริ่มมีความมั่นใจมาขึ้นเรื่อยๆว่า สถานการณ์ COVID-19 ทำให้ร้านกาแฟลับๆของเราไม่ใช่ร้านกาแฟที่ลับเท่าไหร่นักอีกต่อไป หลังจากการพยายามแวะไปอุดหนุนสองถึงสามครั้งล่าสุด ที่หน้าร้านเต็มไปด้วยรถที่จอดเต็มพื้นที่ ขนาดว่ามีบางคันที่ต้องออกมาจอดริมถนน จากเมื่อครั้งแรกๆ มีเพียงสองถึงสามคัน และลูกค้าส่วนใหญ่เป็นขาจรที่ขี่จักรยาน หรือเป็นมอเตอร์ไซต์แวะผ่านมาซื้อแล้วก็ไป
น่าจะครบหนึ่งปีพอดีกับ new normal ถึงไม่ใช่ก็ใกล้เคียง ในช่วงเริ่มต้นก็มีความโกลาหลบ้างไม่มากไม่น้อย ขึ้นอยู่กับความเคยชินของคนว่าต้องปรับตัวกันมาแค่ไหน ซึ่งโดนส่วนตัวและตามลักษณะงานแล้วไม่ได้เป็นคนที่ต้องยึดติดกับสถานที่ทำงานมากนัก เพราะชอบออกมารีโหมดทำงานนอกสถานที่มากกว่า ปัญหาใหญ่ที่สุดในช่วงแรกๆคือ เราสามารถทำงานจากที่ไหนก็ได้ ยกเว้นที่บ้าน
สงสัยใครรู้ในสิ่งที่ตัวเองชอบอย่างลึกซึ้ง พึงระลึกและเตรียมใจไว้ก่อนว่างานคือการเผชิญหน้ากับปัญหาและมาพร้อมความเครียด ทำสิ่งที่รักเป็นงานอดิเรก และแยกออกจากงานที่ต้องรับผิดชอบประจำวัน อ่านหนังสือ เล่นกีฬา และท่องเที่ยงเพื่อเปิดโลก ยิ่งงานหนักเท่าไหร่ก็ต้องยิ่งพิถีพิถันในเรื่องคุณภาพการกินและการอนอนมากเท่านั้น
ถ้าเราค้นพบไอเดียสำคัญ (big idea) ในช่วงเวลามหัศจรรย์ (magic moment) ถ้าเราเข้าใจบริบท (context) และเข้าใจวัฒนธรรม (culture) ที่เราอยู่อาศัย ไอเดียบรรเจิดนั้นจะกลับกลายเป็นผลผลิตใหญ่ และเมื่อเรารวมเข้าไปในระบบจัดการขนาดใหญ่ (algorithm) ผสานด้วยตำแหน่งจักรวาล จากการวางลงไปในจุดที่ถูกที่ (space) ถูกเวลา (time) จะยิ่งทำให้จาก “หนึ่ง” กลายเป็น “ล้าน”
ความทรมาณที่เลือกเอง .. นับเป็นความเบิกบานอย่างหนึ่ง Finisher คือ ผู้ที่ตั้งใจไว้แล้ว ต้องทำให้สำเร็จ มนุษย์ใช้ข้ออ้างเป็นโล่ปกป้องตัวเองจากการไม่ลงมือทำ
สงกรานต์เมืองกรุงสำหรับคนที่ไม่ชอบการเล่นน้ำ และพบปะผู้คน เต็มที่ก็โดดขึ้นรถไปทำบุญแต่เช้า สายๆก็หลบเข้าห้าง แล้วก็รีบกิน รีบกลับบ้านก่อนแก๊งเล่นน้ำจะออกมายึดถนนเฮฮากัน
เป็นหนึ่งคนที่เลือกจะออกกำลังกายด้วยวิธีต่างๆยกเว้นการวิ่ง แต่ก็อยากจะร่วมกิจกรรมอย่างชาวขาแรงคนอื่นๆเข้าบ้าง พอเห็นมีงาน virtual run ก็ขอลองบ้างก็แล้วกัน ..
