ไม่ใกล้ ไม่ไกล

เริ่มมีความมั่นใจมาขึ้นเรื่อยๆว่า สถานการณ์ COVID-19 ทำให้ร้านกาแฟลับๆของเราไม่ใช่ร้านกาแฟที่ลับเท่าไหร่นักอีกต่อไป หลังจากการพยายามแวะไปอุดหนุนสองถึงสามครั้งล่าสุด ที่หน้าร้านเต็มไปด้วยรถที่จอดเต็มพื้นที่ ขนาดว่ามีบางคันที่ต้องออกมาจอดริมถนน จากเมื่อครั้งแรกๆ มีเพียงสองถึงสามคัน และลูกค้าส่วนใหญ่เป็นขาจรที่ขี่จักรยาน หรือเป็นมอเตอร์ไซต์แวะผ่านมาซื้อแล้วก็ไป

New normal ของสถานการณ์โรคระบาด และแนวโน้มการทำงานจากที่พัก น่าจะทำให้ผู้คนลดโอกาสในการเดินทางเข้าเมือง หรือเลี่ยงแม้แต่การจะไปเดินห้างในระแวกบ้าน แต่แน่นอนด้วยธรมชาติของคอกาแฟ รวมไปถึงตัวเองนี่ก็ด้วย ก็ยังคงโหยหาบรรยากาศในการนั่งจิบเครื่องดื่มตามร้านกาแฟอยู่ดี

ในเมื่อเข้าเมืองไปร้านดังๆไม่ได้ บวกกับช่วงนึงที่ห้างก็ดูไม่ค่อยจะน่าเดินซักเท่าไหร่ การแสวงหาร้านกาแฟใกล้บ้านก็น่าจะเป็นทางเลือกที่น่าลองอยู่ไม่น้อย เอาเข้าจริงด้วยเทคโนโลยีปัจจุบันมันก็ไม่ได้ยากเท่าไหร่ google หา เปิดแผนที่ ยิ่งถ้าโชคดีเจอร้านที่มีเว็บไซต์ หรืออย่างน้อยๆมี fan page ให้ได้ดูเมนู กับบรรยากาศยิ่งตัดสินใจง่ายขึ้นไปอีก

นอกจากเรื่อง new normal ที่เล่าไปก่อนหน้าแล้ว ก็ต้องยอมรับว่าเมืองและผู้คนขยายตามเส้นทางด่วน และรถไฟฟ้ามาอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะในแถบนนทบุรี ที่อาศัยอยู่มาตั้งแต่เด็กๆ ห้าปีนี้ ผู้คนและธุรกิจแถวนี้ขยายตัวในระดับที่เรยกได้ว่าก้าวกระโดดมากกว่าช่วงสิบกว่าปีก่อนหน้ามากมาย จากที่เห็นโครงการหมู่บ้านจัดสรรที่ขึ้นมาติดๆกัน โครงการคอนโดมิเนียม ที่ไม่คิดว่าจะมี และสภาพการจราจรที่ติดขัดในทุกเช้าเย็น (จากที่สิบกว่าปีก่อน taxi แทบไม่รู้จักแถวนี้ด้วยซ้ำว่ามายังไง) ชีวิตคนชานเมืองที่ปรกติต้องเข้าเมืองแต่เช้า ใช้ชีวิตจับจ่ายในเมือง แล้วก็กลับมาพักผ่อน พอต้องอยู่บ้านเข้า กำลังซื้อที่เคยใช้ก็กลับมาวนๆอยู่แถวๆบ้าน ต่อไม่มีเรnjอง Covid-19 ช่วงหยุดเสาร์ อาทิตย์ คนก็พลุกพล่านอยู่ดี

ส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ชอบหนีความวุ่นวาย และไม่อยากให้เมืองมันขยายเร็วแบบนี้ แต่ข้อดีของมันก็มีอยู่บ้าง ห้าง ร้าน ธุรกิจ ปรกติก็จะตามคนมาด้วย โดยเฉพาะถ้าเป็นคนที่มีกำลังซื้อ จำไม่ได้แล้วว่าเข้าไปเดินเที่ยวใจกลางเมือง ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ถ้าไม่ได้มีเหตุให้ต้องไปธุระ ก็แทบจะหาโอกาสเดินทางไปสยาม หรือสุขุมวิทไม่ได้เลย และก็ไม่ได้รู้สึกจำเป็นต้องแสวงหาร้านรวงอะไรไกลถึงใจกลางเมืองแบบนั้นอีกแล้ว

จากที่พักเพียงแค่ขับรถบนถนนสายรอง ก็มี community mall ไว้สำหรับซื้อของเข้าบ้าน และด้วยความที่ยังเป็นชานเมือง อาหารจานด่วน ก็ยังคงหาให้ตามตลาดนัดใกล้ๆ สำหรับกาแฟ ก็มีร้านเล็ก ร้านใหญ่ มาเปิดใกล้ๆในแบบที่ไม่เคยคิดว่าจะขี่จักรยาน ไปกินกาแฟในร้านแบรนด์ได้ แบบไม่ต้องเข้าห้าง ทั้งๆที่แรกๆก็ยังห่วงว่าจะมีคนมากินไหม กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็เป็นเรานี่แหละที่แวะมาเป็นลูกค้า แถมไม่วายสมัครสมาชิกเรียบร้อย เพราะคิดแล้วว่าน่าจะมาประจำ

จะว่าไปที่ new normal กันมาปีกว่าๆ หลายๆอย่างมันเปลี่ยนไปจริงๆ เราไม่ได้รู้สึกว่าห้างมีความจำเป็นมากเหมือนเมื่อก่อน เรารู้สึกว่าสินค้าอุปโภคบริโภคต่างๆก็หาซื้อได้ใกล้ๆบ้าน เรารู้สึกว่าเงินที่ได้ใช้อุดหนุนร้านค้า ธุรกิจเล็กๆมันดูมีค่า มากกว่าเวลาใช้จ่ายไปกับห้างใหญ่ๆ สุดท้ายเอาเข้าจริงๆ เรารู้สึกว่า เรามีความสุขได้โดยไม่ต้องดูหรูดูแพงนักก็ได้ ก็ไม่ได้มีนัยสำคัญอะไรขนาดนั้น