กว่าจะได้เล่าเรื่องราวช่วงเปลี่ยนผ่านปีใหม่ ก็ล่วงเลยมาจนถึงวันเด็ก
เวลามักจะผ่านตัวเราไปเงียบๆ ด้วยความรู้สึกที่รวดเร็วเสมอๆ
แปลกอยู่ที่ในช่วงเวลาขึ้นปีใหม่ คนเรามักจะหวนนึกถึงเวลาเก่าๆ
ผู้คน และสิ่งต่างๆ รอบตัว ใกล้ตัว .. อยู่แค่นี้เอง เดี๋ยวก่อนก็ได้
แล้ววันแวลาก็ผ่านเราไป พัดพาเอาสิ่งนั้นๆไปกับมันด้วย
จำไม่ได้แล้วว่าเข้าไปไหว้พระแก้วมรกตครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
เป็นคนกรุงเทพแท้ๆ ร่ำเรียนอยู่ที่ท่าพระจันทร์ก็ตั้งหลายปี
“อยู่แค่นี้เอง” “เดี๋ยวเดินไปเมื่อไหร่ก็ได้” “มันไม่หนีไปไหนหรอก”
และแล้ววันเวลาก็ผ่านไป .. กว่าสิบปี .. เห็นจะได้
ด้วยจำนวนผู้คนที่ตั้งใจบินข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อจะมาให้เห็นด้วยตา
ทำให้เดี๋ยวนี้คนที่ “อยู่แค่นี้เอง” ไม่ใช่ว่านึกอยากจะเข้าไปหา
จะทำได้ง่ายๆเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ
