ยอมรับกันตรงๆว่าเป็นคนอ้วนคนหนึ่ง และก็ต้องขอออกตัวไว้ก่อนว่าเป็นคนที่ขี้เกียจออกกำลัง และแน่นอนที่ว่าไม่ใช่กูรูด้านลดน้ำหนักหรืออะไรแนวนั้น ให้ถามว่ากาแฟ ขนม ปังนมร้านไหนอร่อยจะถนัดกว่า ไม่เชื่อกลับไปอ่านรีวิวย้อนหลังกันได้ เรากินมาเยอะ แต่ถามว่าอยากผอมไหม มีใครบ้างไม่อยาก ยิ่งถ้าระบุไปตรงๆว่าอยากแข็งแรงไหม ของมันก็แน่นอนกันอยู่ และแม้ว่าจะออกตัวไว้ซะขนาดนั้นก็ใช่ว่าจะไม่ออกกำลังเลยซักหน่อย
ส่วนตัวแล้วชอบการปั่นจักรยานเอามากๆ ไม่ได้จำเป็นว่าต้องปั่นแบบเท่ๆ ด้วยจักรยานแพงๆ ให้ได้ชื่อว่าเป็นจักรยานก็ปั่นเล่นได้หมด ตอนช่วงที่ mobike จักรยานเช่าผ่าน app มือถือเข้ามาทำตลาดใหม่ๆ ก็พุ่งไปลองใช้เขียนรีวิวเอาไว้ละเอียดประมาณหนึ่งเลยทีเดียว
สำหรับการวิ่ง เรียกได้ว่าเป็นในทางตรงกันข้ามกับการปั่นจักรยานก็ว่าได้ ชอบปั่นแค่ไหนก็แหยงกับการวิ่งมากเท่านั้น อาจเพราะว่าวิ่งมันช้ากว่าจักรยาน วิวข้างทางกับลมเย็นๆมันช่างไม่น่าดึงดูดใจ แถมเวลาเมื่อยก็ไม่มีเกียร์เอาไว้ปรับทุ่นแรงด้วย แต่คนรอบตัวเป็นนักวิ่งกันอยู่หลายคน ใจก็เลยจะอยากลองอยู่เรื่อยๆ แต่จริงๆก็ขาดแรงบันดาลใจ
จนมาช่วงหนึ่งที่มีกระแสในแบบ Virtual Run ก็คือวิ่งสะสมเอาผ่าน app ออกกำลังที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย ใครใคร่วิ่งเมื่อไหร่มากน้อยก็ค่อยๆเก็บสะสมแต้มกันไป พอดีกับช่วงนั้นจักรยานต้องซ่อมพอดี ก็ได้มีกิจกรรมออกกำลังทำกัน เห็น post ผ่านตาใน facebook ก็จิ้มเอาแบบไม่คิดอะไร เพราะไหนๆก็ตั้งใจจะออกกำลังอยู่แล้ว สรุปก็สมัครร่วมโครงการ กระตุกหัวใจ Virtual Run ผ่าน LINE ไป การเก็บระยะก็ไม่ซับซ้อนอะไร ก็ออกกำลังปรกติเก็บข้อมูลระยะทางด้วย app อะไรก็ได้ แล้วก็ capture หน้าจอ ส่งไปใน LINE group ระบบก็จะเก็บตัวเลขผูกเข้ากับ id ของเรา รางวัลก็ไม่มีอะไรนอกไปจาก Banner รูปภาพ พร้อมกับระยะทางสะสมให้เราเซฟเอาไป post บน SNS ของเรา หรือจะแค่เก็บไว้เป็นที่ระลึกก็ได้
ดูกันเผินๆมันเหมือนไม่มีอะไร แต่จริงๆมันมีแรงขับเล็กๆแอบซ่อนอยู่กับตัวเลขสะสมทีละเล็กละน้อยของเรานี่แหละ หนึ่งคือตัวเลขน้อยๆที่เหมือนเราหยอดกระปุกวันละสี่กิโลก ห้ากิโล พอมันรวมกันได้เป็นหลักสิบ ยี่สิบ ห้าสิบ มันก็ทำให้เอาฮึกเหิมเอาง่ายๆ ทุกครั้งที่ส่งระยะแล้วได้ banner ระยะรวม ก็จะมีเสียงเล็กๆคอยบอกตัวเองว่า อีกนิดนึงซิ พรุ่งนี้อีกนิดนะ เอาให้ได้ตัวเลขกลมๆ หรือ เฮ๊ยนี่มันจะเท่าระยะมาราธอนแล้วนะ เอาอีกซักหน่อยซิ อีกนิดก็ครึ่งร้อยแล้ว อีกนิดนึงซิจะได้ระยะเท่าอัลตร้า แล้วนะ
ในอีกทางหนึ่งก็คือเงื่อนไขของผู้ร่วมบริจาคในโครงการ ในรุปแบบการท้าทายเบาๆว่า ถ้ายอดระยะรวมได้ 1 ล้านกิโลเมตร จะบริจาคสมทบให้อีกก้อนนึง เราก็จะได้ความฮึกเหิมอีกเบาๆว่าอีกนิดซิ แค่คนละห้ากิโลก็ได้แล้ว เราก็ขอร่วมหยอดกระปุกด้วย ก็หาแรงบันดาลใจของเราไปเองเงียบๆ ซึ่งในหลายๆทีเวลาที่เห็นคนอื่นแชร์ Banner ขึ้นมาบน feed ก็ไม่ได้รู้สึกเงียบเท่าไหร่ก็เหมือนเป็น virtual gang เดียวกัน
จากที่ค่อยๆหยอดระยะมาเรื่อยๆมาประมาณ 6 สัปดาห์ได้ โดยมีเป้าหมายสุดท้ายคืออยากสะสมให้ครบร้อย (ขอเลขสวยๆแบบที่ว่าไว้ก่อนหน้า) ก็ปิดโปรเจคได้สำเร็จสมความตั้งใจของตัวเองซึ่งเป็นความรู้สึกที่ดีเอามากๆ นอกจากนั้นแล้วการที่สามารถบังคับตัวเองให้ออกกำลังแบบสม่ำเสมอได้ในช่วงระยะเวลาไม่กี่สัปดาห์ แค่นั้นก็สามารถรู้สึกได้เลยว่าร่างกายมันเปลี่ยนแปลงไปจริงๆ ไม่เหนื่อยเท่าเมื่อก่อน ไม่เมื่อยเท่าเมื่อก่อน แล้วการจัดสรรเวลาจริงๆแล้วก็ไม่ได้ยากเหมือนที่เคยมีข้ออ้างต่างๆนาๆ และน่าจะเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่รู้สึกว่าเออ เราว่าเราก็น่าจะกลับไปวิ่งได้ มันก็คงไม่เลวร้ายเท่าไหร่หรอกมั้ง
และถึงแม้ว่าโปรเจค Virtual Run นี้จะจบไปแล้ว ก็ยังคิดว่าสามารถบังคับตัวเองหยอดกระปุกเก็บระยะไปได้ต่อนะ แต่ก็อาจจะมีสลับไปปั่นจักรยานบ้าง (จักรยานซ่อมเสร็จแล้ว) แล้วก็กำลังมองหาโปรเจคอื่นเล่นต่ออีก ต้องยอมรับว่าเจ้าตัวขี้เกียจมันมีอานุภาพมากอยู่นะ ถ้ามีเครื่องมือมาล่อลวงตัวเองได้อีกก็คงใช้แหละ ฮา