เมื่อวันก่อนไปเห็นคำศัพท์คำนึงครับ ไม่แน่ใจว่าใหม่ หรือว่าเก่าไปแล้ว Phonography เป็นการรวมคำว่า Phone กับ Phoneography เข้าเป็นคำๆเดียวครับ .. พอจะเดาได้หรือยังว่าวันนี้จะ why เรื่องอะไรกันดี ประเด็นมันอยู่ตรงนี้ครับ หน้าเว็บที่เห็นเป็นบทความซึ่งจั่วหัวไว้ว่า Is phoneography the future of photography? แปลได้ประมาณว่า “รืออนาคตของการถ่ายภาพคือภาพจากอุปกรณ์โทรศัพท์?”
ในบทความเองก็มีการแตกคำออกมาเป็น iPhoneography และ Droidography โดยสรุปคร่าวๆได้ว่า เทคโนโลยีในปัจจุบันมันพัฒนาไปได้เร็วสุดๆเลยครับ เมื่อย้อนกลับมามองในเชิงของการพัฒนา และออกแบบงาน ตัวเราเองสามารถจะนำเอาความสามารถของเครื่องมือใหม่ๆนี้ มาตอบโจทย์ของเราได้ยังไง โดยส่วนตัวแล้ว ถ้าจะมองการถ่ายภาพ มันสามารถแยกออกได้เป็นสองส่วนใหญ่ๆ คือ (1) การถ่ายภาพเพื่อความสุขส่วนตัว และ (2) การถ่ายภาพเพื่อนำไปใช้ในการผลิตสื่อต่างๆ
หลายๆคนน่าจะเห็นด้วยนะครับว่า โทรศัพท์แบบ smart phone ปัจจุบัน มีความสามารถแทบจะเทียบเท่า หรือมากกว่า compact camera ระดับล่างในบางรุ่นเสียอีก และวัตถุประสงค์หลักในการถ่ายภาพเพื่อความสุขส่วนตัวนั้น มันคือการบันทึกช่วงวินาทีดีดีไว้ แล้วก็มาแจกจ่ายแลกเปลี่ยนกันดู ภาพถ่าย ถ้าถ่ายแล้วไม่ได้เอาออกมาโชว์ ก็ไม่รู้ว่าจะถ่ายเก็บไว้ทำไมใช่ไหมครับ ? (นึกถึงสมัยกล้องฟิล์มที่เราบรรจงอัดรูปใส่อัลบั้มแล้วขนมาให้เพื่อนๆดูกัน) และความสามารถในการเชื่อมต่อกับ internet และ social network มันเหมือนกับยาเพิ่มพลัง เข้ามาตอบโจทย์การ show & share รูปตรงนี้จริงๆ
แล้วถ้าเราต้องการเอารูปไปผลิตสื่อละ … ประเด็นนี้ก็ต้องดูที่โจทย์นะครับว่าเป็นสื่อประเภทไหน เพราะว่าคุณภาพของรูปที่ได้จาก smartphone นั้น มันค่อยๆผลักให้เส้นแบ่งระหว่าง web graphic มันเลื่อนเข้ามากินพื้นที่ของ print art เข้ามาเรื่อยๆ ทุกคนเห็นด้วยไหมครับ
แต่เหนือสิ่งอื่นใด ผมว่าภาพถ่ายทุกภาพล้วนแล้วแต่เป็นงานศิลปะของผู้ถ่ายภาพนะครับ เทคโนโลยีมันก็เป็นเพียงแค่เครื่องมือ จินตนาการ กับความสุขจากสิ่งที่ได้สรรสร้าง เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดครับ